Artykuły

Otyłość - epidemia XXI wieku

18/02/2012
Indeks masy ciała - BMI

Nadwaga najczęściej spowodowana jest spożywaniem pokarmu zawierającego zbyt dużą ilość kalorii, w stosunku do potrzeb organizmu. Do oceny wagi człowieka służy indeks masy ciała BMI (Body Mass Indeks). Światowa Organizacja Zdrowia określiła zakres właściwego BMI w przedziale wartości 18,5 – 25.

Obliczanie BMI

BMI oblicza się ze stosunku masy ciała (w kilogramach) do kwadratu wzrostu (w metrach). Jeśli np. ktoś ma 160 cm wzrostu (czyli 1,6 m) i waży 60 kg, BMI wynosi: 60/(1,62) = 60/2,56 = 23,44. BMI tej osoby jest właściwy.

Klasyfikacja wg BMI
  • niedowaga - wartość BMI poniżej 18,5 kg/m2 u kobiet i poniżej 20 kg/m2 u mężczyzn
  • masa ciała prawidłowa - wartość 18,5-24,9 kg/m2
  • I stopień otyłości, czyli nadwaga - 25,0-29,9 kg/m2
  • II stopień otyłości - wartość BMI 30,0-39,9 kg/m2
  • III stopień otyłości (otyłość olbrzymia zagrażająca życiu) - powyżej 40,0 kg/m2


Osoby z III stopniem otyłości wymagają pomocy lekarskiej, ponieważ tak duża otyłość może być konsekwencją patologii. Statystyki medyczne wskazują na fakt, iż co trzecia osoba z otyłością olbrzymią umiera w ciągu 10-ciu lat.

Typy otyłości

W przypadku wystąpienia otyłości można na podstawie prostych pomiarów określić jej typ. Dzielimy obwód talii przez obwód bioder:

  • jeżeli uzyskana wartość jest większa od 0,9 u mężczyzn i 0,8 u kobiet, to świadczy o typie otyłości tzw. jabłkowym lub inaczej brzusznym.
  • jeśli jest mniejsza, mamy otyłość tzw. gruszkową lub inaczej biodrowo-udową

Zapobieganie złym tendencjom

Otyłość można uznać za zaburzenie metaboliczne prowadzące do wielu groźnych chorób. Odnajdując dla siebie właściwą „drogę żywieniowa” możemy zapobiec złym tendencjom drzemiącym w naszym organizmie. Analiza Pierwiastkowa Włosów jest jedną z metod diagnostycznych umożliwiających określenie typu metabolicznego osoby badanej, dzięki czemu można wskazać właściwą dietę wspartą suplementacją witaminowo-mikroelementową. Każdy ludzki organizm jest inny i dlatego wymaga indywidualnego sposobu odżywienia.

Przyczyny otyłości

Prawie połowa naszej populacji ma problemy z nadmierną masą ciała, z czego nadwaga i otyłość są mniej więcej na tej samej pozycji. Wśród ludzi o prawidłowej masie ciała, połowa nie tyje niezależnie od sposobu żywienia, natomiast pozostali muszą prowadzić ciągłą restrykcyjną dietę polegającą na ciągłym liczenia kalorii, aby utrzymać właściwą masę ciała. Rozwój cywilizacyjny stworzył warunki życia, które rozleniwiają ludzi. Brak aktywności fizycznej i nadmiar pożywienia stwarza warunki do nadmiernego tycia.

Każdy kilogram tkanki tłuszczowej to ponad 7000 kcal; człowiek do podstawowej przemiany materii potrzebuje dziennie od 1000 do 1200 kcal (w zależności od wieku, wagi i wzrostu); możemy przyjąć, iż przy umiarkowanej codziennej aktywności fizycznej i umysłowej przeciętnie człowiek zużywa dziennie ok. 2000 kcal. Nawet osoby szczupłe mają 6-9 kg tkanki tłuszczowej. Można z tego wyliczyć, że nawet chudy człowiek ma szansę przetrwać 3-4 dni całkowitej głodówki lub przeżyć kilka tygodni przy minimalnych dziennych ilościach pożywienia w ekstremalnych okolicznościach.

Czynniki ryzyka

W krajach wysoko rozwiniętych problem otyłości narasta we wszystkich warstwach społecznych. Składa się na to wiele czynników, z czego głównymi są:

  • genetyczny
  • psychologiczny - wpływ stresu (uspokajanie nerwów cukrami prostymi), szybki tryb życia uniemożliwiający regularne spożywanie posiłków co doprowadza do jedzenia gotowych wysoko-przetworzonych posiłków, przekąsek, podjadanie słodyczy
  • edukacyjny – błędy żywieniowe i całkowity brak wiedzy na tematy żywieniowe i suplementacji witaminowo – mineralnej (np. błędy żywieniowe w latach dzieciństwa, gdy powstaje określona liczba komórek w tkance tłuszczowej, która zostaje na całe życie)
  • ekonomiczny - nie opłaca się dzisiaj wytwarzać wysokiej jakości naturalnej żywności, tylko wysoko-przetworzone produkty o dużej kaloryczności, ponieważ są tańsze i szybsze w produkcji. Oznacza to nieograniczony dostęp do tanich "pustych kalorii” - "fast food", chipsy, lody, napoje orzeźwiające, itp.
  • społeczny - mające podłoże kulturowe (jedzenie dużych ilości ziemniaków, knedli, itp. w poszczególnych krajach Europy)

Skutki otyłości

Nadmiar tkanki tłuszczowej nie należy oceniać tylko w kategoriach estetycznych. Należy sobie uświadomić, że jest to patologia grożąca zaburzeniami metabolicznymi prowadzącymi do rozwoju wielu chorób. Nie tylko sama otyłość jest dużym obciążeniem dla naszego organizmu z powodu konieczność ciągłego noszenia ze sobą dużego ciężaru (10 kg nadwagi to tak jakbyśmy nosili dwa wiadra napełnione wodą), ale o wiele niebezpieczniejsze są zaburzenia fizjologiczne do których pośrednio doprowadza.

Wyodrębniono również następujące choroby, które są konsekwencją otyłości:

  1. Z rezultatów badań prowadzonych w ostatnich latach wynika, że choroba nowotworowa znacznie częściej pojawia się u ludzi otyłych.
  2. U kobiet stwierdzono większe ryzyko zachorowania na raka piersi i trzonu macicy, u mężczyzn - na raka okrężnicy i gruczołu krokowego.
  3. Od dawna znany jest związek cukrzycy z otyłością. Około 80% chorych na cukrzycę ma nadwagę lub otyłość. Osoby ze znaczną otyłością mają 50 razy wyższe ryzyko zachorowania na cukrzycę niż ludzie szczupli.
  4. U otyłych w wieku 20-45 lat ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego jest 6-krotnie wyższe.
  5. U otyłych osób po andropauzie ryzyko nadciśnienia tętniczego jest 3-krotnie wyższe w porównaniu z ludźmi szczupłymi.
  6. Stwierdzono, że u otyłych pacjentów z nadciśnieniem 7-krotnie częściej występują udary mózgu niż u szczupłych z prawidłowym ciśnieniem krwi.
  7. Choroba wieńcowa serca ściśle wiąże się z otyłością. Występowanie dławiących, silnych bólów za mostkiem u mężczyzn powyżej 40-tego roku życia wzrasta 1,5-krotnie przy małej otyłości, a 2-krotnie, gdy otyłość jest znacznego stopnia. U otyłych kobiet dolegliwości typowe dla choroby wieńcowej serca mogą nasilać się w okresie menopauzy.
  8. Nadwadze i otyłości mogą towarzyszyć zaburzenia w gospodarce lipidowej. Charakteryzują się one podwyższonym poziomem złego cholesterolu (frakcji LDL) we krwi i obniżeniem poziomu cholesterolu dobrego (frakcji HDL) oraz podwyższonym poziomem trójglicerydów w surowicy krwi.
  9. Szczególnie niebezpieczną jest otyłość brzuszna (typu męskiego, typ "jabłka"). Stwarza głównie zagrożenie chorobami kardiologicznymi. Pozbycie się otyłości brzusznej jest łatwiejsze niż otyłości typu gruszki, ale proces odchudzania może prowadzić do niebezpiecznych zmian profilu lipidowego we krwi.
  10. Otyłość sprzyja częstszemu powstawaniu dny moczanowej.
  11. U otyłych 6 razy częściej niż u szczupłych zwiększa się ryzyko chorób dróg żółciowych (kamica pęcherzyka żółciowego częściej występuje u otyłych kobiet niż mężczyzn i narasta wraz z wiekiem).
  12. U otyłych często występują zaburzenia w oddychaniu. Mają oni wysoko ustawioną przeponę, co zmniejsza jej możliwości. Osoba otyła w wieku 40 lat może mieć wydolność płuc podobną do szczupłego siedemdziesięciolatka. Upośledzenie mechaniki oddychania i czynności płuc prowadzi do niedotlenienia, co sprzyja nadmiernej senności i małej aktywności ruchowej, pogłębiając otyłość.
  13. U mężczyzn z otyłością brzuszną często występuje zespół bezdechu podczas snu i uporczywe chrapanie, prowadzące do zaburzeń rytmu serca.
  14. Często występują choroby układu kostno-stawowego manifestujące się bólami stawów biodrowych, kolanowych i kręgosłupa.

Profilaktyka antyotyłościowa

W ostatnich latach problem nadwagi i otyłości uznano za chorobę mającą złożoną etiologię. Dlatego aby móc jej przeciwdziałać należy najpierw dobrze poznać jej przyczyny.
Metodami diagnostycznymi mogącymi pomóc w utrzymaniu właściwej wagi lub w zrzuceniu zbędnych kilogramów są Analiza Pierwiastkowa Włosów oraz Diagnostyka Stanu Odżywienia. Głównym założeniem tych badań jest fakt, iż każdy człowiek jest indywidualnością biochemiczną i wymaga indywidualnego sposobu odżywiania.

Twój koszyk
Zamawiam